Πού πάνε οι κάλτσες όταν χάνονται;

   
  Κι όμως κάπου εδώ ήταν. Σπάω το κεφάλι μου 

Πού να πήγε..
Από ποια γωνιά με "φωνάζει" και δε την ακούω.
Πώς περνάει άραγε εκεί πέρα.
Μήπως βρίσκεται παρέα με διάφορα άλλα χαμένα πράγματα.




Δε μπορεί, πρέπει να υπάρχει ένας Κόσμος 
που να πηγαίνουν όλες οι κάλτσες όταν χάνονται.
Κι όλα τα πράγματα..
Και η μουσική όταν δεν την ακούμε πια.
Και οι στιγμές όταν περάσουν από μπροστά μας.
Και οι άνθρωποι, όταν φύγουν μέσα από τα χέρια μας..
Ναι... Οι άνθρωποι όπως τους γνωρίσαμε,  
όπως θα θέλαμε να Ειναι


Εκείνοι όμως Είναι αλλιώς. Είναι, όπως και να χει. Αυτό μετράει.
Γι' αυτό και θα τους ξαναβρείς, σαν την χαμένη κάλτσα, απρόσμενα, όταν ανυποψίαστος θα απλώνεις το επόμενο πλυντήριο.





Oι ταξινομητές των πραγμάτων


MusicPlaylistView Profile









Αυτοί, που είναι εκείνοι οι άνθρωποι της επιστήμης, των οποίων η επιστήμη είναι μονάχα να ταξινομούν, αγνοούν κατά γενικό κανόνα, ότι τα ταξινομήσιμα πράγματα είναι άπειρα και ως εκ τούτου δε μπορούν να ταξινομηθούν.


Αλλά αυτό που με εκπλήσσει είναι πως αγνοούν την ύπαρξη άγνωστων ταξινομήσιμων πραγμάτων, πραγμάτων της ψυχής και της συνείδησης που βρίσκονται στα διάκενα της γνώσης.




Fernando Pessoa





Ashes and snow






Pluma a fuego, fuego a sangre, sangre a hueso, 
hueso a tuétano, tuétano a ceniza, ceniza a nieve


Feather to fire, fire to blood, blood to bone, 
bone to marrow, marrow to ashes, ashes to snow








Eternity Lost







we're all beautiful golden sunflowers inside..







πρὸς τὸ ἑκούσιον πάθος..











The Kursk



Αφιερωμένο στην αχαριστία της καθημερινότητάς μας..  
Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερος μονόδρομος από ένα τέλος που έρχεται από λεπτό σε λεπτό...














Μετά το 2046





"Τα συναισθήματα και τα γεγονότα τρυπώνουν μέσα σου εκεί που δε το   περιμένεις", είπε 
 κι έκλεισε την πόρτα του δωματίου

















Only the names have been changed

                              
                                


                                  They never "meant  to..."
                                   but they always did ...






















Επέτειος



Όσο πλησιάζουν οι μέρες
τίποτα δε θα γίνεται όπως τότε..



Muddy river



Ο ήλιος
Η αγκαλιά
Το βλέμμα
Η φωνή


Η ελπίδα του πρωινού
Η γνώριμη γωνιά της πόλης
Οι αδιάφοροι περαστικοί
Το πεζούλι της εκκλησίας
Το μισοσβησμένο τσιγάρο
Αγαπημένο χαμόγελο...




Για όλα αυτά που έγιναν αποσκευές... for the boredom of the road