Καλή σου νύχτα

Να θυμάσαι, πάντα να κοιμάσαι

 πριν δεις τη νύχτα να φεύγει

για να προλάβεις τη μέρα που ξημερώνει

Έτσι γιατί μας έπιασε η άνοιξη..

If you have an answer...

... write it in the sky

Aστρολογική πρόβλεψη

(Και) για αυτή την εβδομάδα:

Κάποια Πηνελόπη θα φύγει μακρυά από τον Οδυσσέα της

 ρίχνοντάς του την ευθύνη για τους μνηστήρες...

Κάποιος Δαίδαλος θα οδηγήσει τον Ίκαρο στο δρόμο για τον Ήλιο

 για να τον τιμωρήσει... 

Κάποιος Φρίξος θα σπρώξει μόνος του την Έλλη

 από την πλάτη του κριαριού...

(Και) για πάντα:

Κάποιοι θα ζουν, χωρίς να το καταλαβαίνουν, στα διαστρεβλωμένα όνειρά τους, αυτά που η πλεονεξία τους απαγορεύει να διεκδικήσουν. Θα φωνάζουν δυνατά, να μην ακούν τον αλέκτωρα της ζωής που απαρνιούνται.

Θα συνεχίσουν να πουλάνε εισιτήρια για τις παραστάσεις των Άλλων. Και σαν αρκούδες που γεράσανε θα λένε διαρκώς "ευχαριστώ" στις πενταροδεκάρες που τους ρίχνουν.

Και η ιστορία (θα) επαναλαμβάνεται.... 

Πού (μας) πάει η μουσική όταν (δεν) την ακούμε (πια) ;

Λένε ότι η μουσική σε κάνει να φεύγεις, σε ταξιδεύει..


Όμως δε λένε ότι για να το νιώσεις 
πρέπει να έχεις κάνει προηγουμένως το δικό σου ταξίδι 
και κυρίως να επιστρέψεις από αυτό...


Πάμε πάλι, πιο σωστά.
Η μουσική, τελικά, σε κάνει να επιστρέφεις στα ταξίδια σου..

Σημείωση (copyright-διαφήμιση, όπως θέλετε πάρτε το..) :  Ο τίτλος της ανάρτησης πειράχτηκε με πολύ αγάπη, σεβασμό και νοσταλγία προς την ομώνυμη εκπομπή του Τρίτου 

..In the willow tree...

Kάτι...

Κάποιος κρύφτηκε στο θρόισμά της απόψε...

Ashes and snow

Pluma a fuego, fuego a sangre, sangre a hueso, 
hueso a tuétano, tuétano a ceniza, ceniza a nieve…


Feather to fire, fire to blood, blood to bone, 
bone to marrow, marrow to ashes, ashes to snow…

Eternity Lost

we're all beautiful golden sunflowers inside..

The Kursk

Αφιερωμένο στην αχαριστία της καθημερινότητάς μας..  
Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερος μονόδρομος από ένα τέλος που έρχεται από λεπτό σε λεπτό...

Μετά το 2046

"Τα συναισθήματα και τα γεγονότα τρυπώνουν μέσα σου εκεί που δε το   περιμένεις", είπε 
 κι έκλεισε την πόρτα του δωματίου

Only the names have been changed

                              
                                


                                  They never "meant  to..."
                                   but they always did ...

Muddy river

Ο ήλιος
Η αγκαλιά
Το βλέμμα
Η φωνή


Η ελπίδα του πρωινού
Η γνώριμη γωνιά της πόλης
Οι αδιάφοροι περαστικοί
Το πεζούλι της εκκλησίας
Το μισοσβησμένο τσιγάρο
Αγαπημένο χαμόγελο...




Για όλα αυτά που έγιναν αποσκευές... for the boredom of the road 

Έγινε η απώλεια συνήθειά μας

Στιγμές..  στιγμές δικές σου
Άνθρωποι .. άνθρωποι ξένοι

Άνθρωποι ξένοι έγιναν δικές σου στιγμές.
Οι άνθρωποι έγιναν στιγμές.
Δικές σου.

Όχι οι άνθρωποι. Στιγμές. Δικες σου είναι μόνο οι στιγμές.

Γι' αυτό μη λυπάσαι. 
Ποτέ δε χάνεις. Είναι δικές σου.
Oι στιγμές είναι δικές σου. 
Ποτέ δε χάνονται. 


Όχι οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι πάντα χάνονται.




Γι' αυτό μη λυπάσαι.
Μη λυπάσαι για τις στιγμές που πέρασαν
Και ούτε να ξεχνάς. 

Μην ξεχνάς
Τους ανθρώπους που δεν ήτανε ποτέ δικοί σου
Μην ξεχνάς  
Δεν ήτανε ποτέ δικοί σου

Άνθρωποι που έγιναν στιγμές
Έγιναν στιγμές δικές σου 
Ξένοι άνθρωποι που έγιναν στιγμές
Κι ύστερα χάθηκαν για πάντα.