To ελληνικό ζήτημα



Μέσα σε λίγες γραμμές, η απάντηση του "γιατί" που όλοι αναρωτιόμαστε τον τελευταίο καιρό... 


Το 1950 οι αγρότες ήταν το 80% του ελληνικού πληθυσμού. Το 2000 οι αγρότες είναι λιγότεροι από 20%. Αυτό στην Ευρώπη συνέβη σε διάστημα 2 αιώνων. Εμείς ως ξύπνιοι και μάγκες το πετύχαμε σε 50 χρόνια! Αυτή η «ταχύρρυθμη αστικοποίηση» δεν ήταν κοινωνική εξέλιξη αλλά βλακώδης κοινωνική ανατροπή και χωρίς την ύπαρξη βιομηχανίας για απασχόληση, σε συνδυασμό με την έμφυτη αποστροφή μας προς την χειρωνακτική εργασία, ήταν βέβαιο ότι θα απέβαινε καταστροφική. Τι θα γίνονταν όλοι αυτοί οι ανειδίκευτοι που συσσωρεύονται στις πόλεις; Το ελληνικό δαιμόνιο βρήκε τη λύση!  Η πρώτη γενιά θυρωροί, η δεύτερη γενιά δημόσιοι υπάλληλοι με γλείψιμο και η τρίτη γενιά πτυχιούχοι άνεργοι.

















Το απόσπασμα είναι από εδώ.


When a Moment lies behind a Whole Life....













It was a beautiful morning.. so fresh.. like a morning on the beach 
like that morning when you walked out of that old house..
 you were 18 and maybe  I was 19.. and 
I ‘d never seen anything so beautiful.. 
you, coming out of that glass door in the early morning still sleepy.. 


Isn’t that strange? 













Παιχνίδια ..




Θέλω να παίξω






Το παιδί που κρύβουμε μέσα μας πάντα θέλει να παίζει
Με τις λέξεις, με τη ζωή, με το χρόνο
Άλλωστε ποτέ δεν είμαστε ένα πράγμα, για πάντα. 

"Μοιάζουμε με λιμάνια
Είμαστε πλοίων γραμμές.
Γινόμαστε νησιά"


Ίσως να γίναμε νησιά επειδή κάποια στιγμή μας πήραν το παιχνίδι με βία απ΄τα χέρια
Κι ένα παιδί δε ξεχνάει ποτέ ό,τι το πλήγωσε
Θα προσπαθεί μια ζωή να εξηγήσει το γιατί..
Κι όπου βγάλει... 







Η έμπνευση ανήκει στον MD. Την "έκλεψα" για να παίξω σαν παιδί και γω λίγο..

Leave to live...

 Θεσσαλονίκη...
Τετάρτη απόγευμα
 ένα νεαρό ζευγάρι Βιεννέζων τουριστών ψάχνει να αγοράσει ένα μπουζούκι








Όταν πρέπει να φύγεις από το Εδώ 
για να ζήσεις το Τώρα
όταν αυτό που ζεις στο Εδώ 
είναι ένα Αύριο όλο φόβο 
που κατατρώει ολοένα τη λάμψη του Χθες (στερνή μου γνώση να σ΄ είχα πρώτα)
Τότε συναντάς το ανέλπιστο, 
το ανθρώπινο, που παράπεσε στο χάος της ναϋλον καθημερινότητας.
Το ΠανΑνθρώπινο, που οι πλαστικές κοινωνίες προσπαθούν μανιασμένα να ξεριζώσουν από μέσα μας.
Οφείλεις να του χαμογελάσεις
και να το βοηθήσεις να βρει το δρόμο του μέσα σου...




Ποτέ δε θα μάθω αν το συμπαθές ζεύγος βρήκε ανοιχτό κατάστημα
στην Ελλάδα του "Δευτέρα&Τετάρτη απόγευμα κλειστά"
ή αν έψαξαν και την άλλη μέρα όπως μου είπαν
Μου αρκεί να τους φαντάζομαι με το μπουζούκι στα μπαγκάζια της επιστροφής
να επιχειρούν τις πρώτες δειλές πενιές τους στο Ευρωπαϊκό τους σαλόνι

For all living deaths and dead lives..


The eagle never lost so much time, 
as when he submitted to learn of the crow














Movie: Dead Man by Jim Jarmuch
Poetry by William Blake
Music by Neil Young











Στα σύννεφα...

      


     Ποιος (μη γνώστης του αντικειμένου φυσικά..) να το φανταζόταν ότι τα σύννεφα, αυτά τα μπαμπάκια που βλέπουμε όταν σηκώνουμε τα μάτια μας στον ουρανό είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους.. Σε ύψος, σε σύσταση, σε πιθανότητα βροχής.. Όσοι συμμετείχαν και σε προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης στο σχολείο θα θυμούνται πως ανεβαίναμε στην ταράτσα κάθε μέρα, να δούμε τι δείχνει το ανεμόμετρο, το θερμόμετρο και τι σχήμα έχουν τα σημερινά σύννεφα..




Απ' όλα τα είδη και τα ύψη θα ξεχωρίσω τούτα δω...


Cirrus


Θύσσανοι (cirrus)- Τα σύννεφα του ηλιοβασιλέματος..  Από τα υψηλότερα σχηματιζόμενα σύννεφα. Στην τροπόσφαιρα, πάνω από τα 8km από το έδαφος και ως το τέλος της γήινης ατμόσφαιρας, σχηματίζονται ως πέπλα μεταξωτά ή φτερά, εξ' ολοκλήρου από παγοκρυστάλλους.





Όταν ο πάγος γίνεται μετάξι...






Επιστροφή στη ζούγκλα








Αγανακτισμένη




Όλοι στον αγώνα..



Eastern Wind

               
Μου 'χες πει θα με πας εκεί που ανθίζουν τα λουλούδια..