H χαρά της ανακάλυψης




Η χαρά του μουσικού-μουσικόφιλου : Μικρό παιδί ανακαλύπτει τον κόσμο όταν μετά από μήνες αναζήτησης  βρεις το μουσικό θέμα που πέτυχες κάπου στην τηλεόραση...







Talking about moods





Είτε συνειδητή, είτε ασυνείδητη  επιλογή η μοναξιά σου
είναι άβολη κατάσταση όσο να πεις..
Άκου να σου πω τι θα κάνεις : 
θα παρακολουθείς ήρωες 
κυνηγημένους από την ανασφάλεια, τη δειλία, το ναρκισσισμό και την ανωριμότητά τους
εγκλωβισμένους στα πάθη τους και στα ατέλειωτα ερωτηματικά τους..
Όσο να ναι θα νιώσεις καλύτερα..




Καλή σου νύχτα



Να θυμάσαι, πάντα να κοιμάσαι
 πριν δεις τη νύχτα να φεύγει
για να προλάβεις τη μέρα που ξημερώνει







Μα τι βλάκας τόσον καιρό..



Θα ήθελα να ξυπνήσω ένα πρωί πριν από πολλά χρόνια και να βρω έτοιμο στο ψυγείο μου αυτό το σημείωμα: 








Να μην ξεχάσεις από σήμερα:


Να κατεβάσεις τα καλοκαιρινά συναισθήματα. 
Να πετάξεις αυτά που ανεβοκατεβάζεις τόσα χρόνια στη ντουλάπα αλλά ποτέ δε τα φοράς. Δεν είναι δείγμα νοικοκυροσύνης ράφια γεμάτα ενοχές
Αν έχεις ανάγκη βγες για καινούργια που σε κάνουν να νιώθεις όμορφα. 
Αλλά ποτέ μη κρίνεις από τη βιτρίνα!
Ο τελικός λόγος ανήκει σε σένα κι όχι στο είδωλο του δοκιμαστηρίου
Και πρόσεχε τις τιμές! Να θυμάσαι : το φτηνό δεν είναι ποτέ όμορφο.
Αλλά ούτε να ξοδέψεις μια περιουσία αν κάτι δεν αξίζει τα λεφτά του..  
Την πρώτη φορά μπορεί να σε γελάσουν.. Την επόμενη να είσαι προετοιμασμένη. Δεν είναι δείγμα ανωτερότητας να ξοδεύεσαι. Δε θα σε εκτιμήσει καμία πωλήτρια.


Να προσέχεις 
Καλή σου μέρα και καλή τύχη

Zητείται δροσιά


Όταν η ζέστη κάνει την ατμόσφαιρα στην πόλη αποπνικτική 
και οι προσωπικές ματαιοδοξίες την επικοινωνία δύσκολη
ζητάς επειγόντως μια όαση δροσιάς...






 -Οι άνθρωποι, είπε ο μικρός πρίγκιπας, στριμώχνονται μέσα στις ταχείες, μα μήτε που ξέρουν καθόλου τι ψάχνουν να βρουν. Τότε νιώθουν να σπάνε τα νεύρα τους και κλωθογυρίζουν πέρα-δώθε...

Και πρόσθεσε:
- Δεν αξίζει τον κόπο...
Το πηγάδι όπου είχαμε φτάσει δεν έμοιαζε καθόλου με τα πηγάδια της Σαχάρας, απλές λακκούβες σκαμμένες μέσα στην άμμο. Πιο πολύ έμοιαζε με τα πηγάδια που βλέπει κανείς στα χωριά. Όμως εκεί γύρω δεν υπήρχε κανένα χωριό κι έτσι νόμιζα πως ονειρεύομαι.
- Παράξενα πράματα, είπα στον μικρό πρίγκιπα, όλα είναι έτοιμα: το μαγκάνι, ο κουβάς, το σκοινί...
Γέλασε, έπιασε το σκοινί, το τράβηξε κι έβαλε μπροστά το μαγκάνι που έτριξε, όπως τρίζει ένα παλιός ανεμοδείχτης σαν έχει αποκοιμηθεί για πολύν καιρό ο άνεμος.
- Ακούς; είπε ο μικρός πρίγκιπας, ξυπνήσαμε ξανά τούτο το πηγάδι και τραγουδάει...
Δεν θα 'θελα να κουραστεί:
- Άφησέ το σε μένα, είπα, θα είναι πολύ βαρύς ο κουβάς με το νερό, για σένα.
Τράβηξα τον κουβά αργά-αργά μέχρι τα χείλη του πηγαδιού και τον ακούμπησα όρθιο πάνω στο πεζούλι. Στ' αυτιά μου αντηχούσε ακόμη το τραγούδι του μαγκανιού και μέσα στο νερό που κουνιόταν ακόμη, έβλεπα να τρέμει ο ήλιος.
- Νιώθω δίψα γι αυτό το νερό, είπε ο μικρός πρίγκιπας, δώσε μου να πιω...
Και κατάλαβα τι έψαχνε να βρει!

Σήκωσα τον κουβά μέχρι τα χείλη του. Ήπιε με τα μάτια κλειστά. Ήταν γλυκός σαν μια γιορτή. Αυτό το νερό ήταν κάτι πάρα πολύ διαφορετικό από όσο κάποια τροφή. Είχε γεννηθεί από την πορεία κάτω απ' τ' αστέρια, το τραγούδι του μαγκανιού, την προσπάθεια των μπράτσων μου. Ήταν καλό για την καρδιά, όπως ένα δώρο.

[..]
-Οι άνθρωποι στη χώρα σου, είπε ο μικρός πρίγκιπας, καλλιεργούν πέντε χιλιάδες τριαντάφυλλα μέσα σ' ένα μονάχα κήπο... και μέσα εκεί δεν βρίσκουν ότι ζητάνε...

- Δεν το βρίσκουν, απάντησα...



- Κι ωστόσο, αυτό που ψάχνουν θα μπορούσε να βρίσκεται μέσα σ' ένα μόνο τριαντάφυλλο 

ή μέσα σε λίγο νερό..









Ημέρα Μνήμης



Ν' αϊλί εμέν, να βάϊ εμέν… Τ’ ομμάτια μ’ ντο ελέπνε










Οι ζωντανοί, π’ εφέκανε τον τόπον ντ’ εγεννέθαν
κι εφορτώθανε τα στενά τα νεκρικά κασέλας
κι εφόρεσαν τα σάβανα, κι εσέβανε ‘ ς σην στράταν,
‘ς σην στράταν την αγύριστον, ντο πάει κι οπίσ' 'κι έρται.



























Ν' αϊλί εκείνεν τη μάναν που εχ' δύο παιδία 
τ' έναν επέρ' ο Χάρον και τ' άλλο η ξενιτία
Μάνα σταυρόν ΄κι θα ευρήκ'ς σ΄έρημον το ταφόπο μ',
μον΄ τα αγριοχορτάρεα θα δείκνε σε τον τόπον










Αφιερωμένο σε όλους εκείνους που κάποτε αναγκάστηκαν  "να αφήσουν τον τόπο που γεννήθηκαν" και να "διαβούν το δρόμο τον αγύριστο, που πάει και πίσω δε γυρνά".. 
Σε εκείνους που ζώντας τη φρίκη και το "τι βλέπουν τα μάτια τους" άφησαν πίσω οικογένειες, αγαπημένους νεκρούς και ζωντανούς, σπίτια, περιουσίες και κόπους.

Σε όλους αυτούς που η μοίρα τους καλεί να κάνουν το ίδιο και σήμερα 

Η καμαρίερα... ΗΤΑΝ ΓΚΑΝΚΣΤΕΡ!


Δε σοβαρευόμαστε λέω εγώ....









Έτσι γιατί μας έπιασε η άνοιξη..









If you have an answer...






... write it in the sky














Aστρολογική πρόβλεψη


(Και) για αυτή την εβδομάδα:



Κάποια Πηνελόπη θα φύγει μακρυά από τον Οδυσσέα της
 ρίχνοντάς του την ευθύνη για τους μνηστήρες...


Κάποιος Δαίδαλος θα οδηγήσει τον Ίκαρο στο δρόμο για τον Ήλιο
 για να τον τιμωρήσει... 


Κάποιος Φρίξος θα σπρώξει μόνος του την Έλλη
 από την πλάτη του κριαριού...





(Και) για πάντα:



Κάποιοι θα ζουν, χωρίς να το καταλαβαίνουν, στα διαστρεβλωμένα όνειρά τους, αυτά που η πλεονεξία τους απαγορεύει να διεκδικήσουν. Θα φωνάζουν δυνατά, να μην ακούν τον αλέκτωρα της ζωής που απαρνιούνται.
Θα συνεχίσουν να πουλάνε εισιτήρια για τις παραστάσεις των Άλλων. Και σαν αρκούδες που γεράσανε θα λένε διαρκώς "ευχαριστώ" στις πενταροδεκάρες που τους ρίχνουν.



Και η ιστορία (θα) επαναλαμβάνεται.... 





Tότε



i once fell in love with you just because the sky turned from grey to blue..











Πού (μας) πάει η μουσική όταν (δεν) την ακούμε (πια) ;



Λένε ότι η μουσική σε κάνει να φεύγεις, σε ταξιδεύει..


Όμως δε λένε ότι για να το νιώσεις 
πρέπει να έχεις κάνει προηγουμένως το δικό σου ταξίδι 
και κυρίως να επιστρέψεις από αυτό...


Πάμε πάλι, πιο σωστά.
Η μουσική, τελικά, σε κάνει να επιστρέφεις στα ταξίδια σου..











Σημείωση (copyright-διαφήμιση, όπως θέλετε πάρτε το..) :  Ο τίτλος της ανάρτησης πειράχτηκε με πολύ αγάπη, σεβασμό και νοσταλγία προς την ομώνυμη εκπομπή του Τρίτου 





..In the willow tree...




Kάτι...
Κάποιος κρύφτηκε στο θρόισμά της απόψε...