Θεσσαλονίκη...
Τετάρτη απόγευμα
ένα νεαρό ζευγάρι Βιεννέζων τουριστών ψάχνει να αγοράσει ένα μπουζούκι
Όταν πρέπει να φύγεις από το Εδώ
για να ζήσεις το Τώρα
όταν αυτό που ζεις στο Εδώ
είναι ένα Αύριο όλο φόβο
που κατατρώει ολοένα τη λάμψη του Χθες (στερνή μου γνώση να σ΄ είχα πρώτα)
Τότε συναντάς το ανέλπιστο,
το ανθρώπινο, που παράπεσε στο χάος της ναϋλον καθημερινότητας.
Το ΠανΑνθρώπινο, που οι πλαστικές κοινωνίες προσπαθούν μανιασμένα να ξεριζώσουν από μέσα μας.
Οφείλεις να του χαμογελάσεις
και να το βοηθήσεις να βρει το δρόμο του μέσα σου...
Ποτέ δε θα μάθω αν το συμπαθές ζεύγος βρήκε ανοιχτό κατάστημα
στην Ελλάδα του "Δευτέρα&Τετάρτη απόγευμα κλειστά"
ή αν έψαξαν και την άλλη μέρα όπως μου είπαν
Μου αρκεί να τους φαντάζομαι με το μπουζούκι στα μπαγκάζια της επιστροφής
να επιχειρούν τις πρώτες δειλές πενιές τους στο Ευρωπαϊκό τους σαλόνι
0 μίλησαν και είπαν:
Δημοσίευση σχολίου