Runaways

Φοβάσαι τόσο πολύ, αγαπημένε μου σουλτάνε;

Ή μήπως είσαι τόσο σκληρός; Μου έμαθες ν’ αγαπώ και τώρα μου μαθαίνεις να πονάω; Αν μπορούσα να σε βγάλω για μια στιγμή από τον νου μου, αν μπορούσα για μια στιγμή να ηρεμήσω… Με ποια αρρώστια μοιάζει ο αγιάτρευτος πόνος μου, δεν ξέρω. Στην καρδιά μου στενοχώρια που πάει να με τρελάνει, βάρος που με πνίγει, θλίψη, θλίψη, θλίψη… Κι απ’ την άλλη η ακατανίκητη επιθυμία μου να πετάξω –η λαχτάρα μου– επειδή δεν με χωράει ο τόπος. Σαν να προσφέρω με μεγάλη προσοχή ένα γεμάτο ποτήρι σερμπέτι σε σένα, τον αφέντη, και καθώς το προσφέρω να χάνομαι για μια στιγμή στα μάτια σου…

Σε ρωτάω: Φοβήθηκες μήπως εθιστείς στο πάθος;
Στον έρωτα;
Ή μήπως σε μένα;

Φοβήθηκες μήπως σου μεταδώσω το πάθος μου; 
Φοβήθηκες ότι δεν θα μπορούσες να ξεχάσεις το ερωτικό μας σμίξιμο και θ’ αναγκαζόσουν να παραμελήσεις τις άλλες γυναίκες σου; Γι’ αυτό έφυγες μακριά από την αγάπη μου;
Δεν θα μάθω ποτέ τις απαντήσεις. Ξέρεις, όμως, θα υπάρχει πάντα κρυμμένη βαθιά μέσα μου η ελπίδα.

Πολυχρονεμένε μου! Αλλά και αγαπημένε μου!

Είναι φανερό, φοβάσαι. 
Φοβάσαι τον έρωτα. 
Σε τρόμαξε το πάθος μου, σουλτάνε μου; Τρόμαξες από το πάθος της νεαρής γυναίκας που μπήκε ξαφνικά στη ζωή σου, στην αγκαλιά σου, επειδή ήταν πιο δυνατό από σένα; 
Είμαι θυμωμένη. 
Κρίμα, όμως, γιατί ο παράφορος θυμός δεν σβήνει τη φλόγα του παράφορου έρωτα… Ίσως, επειδή δεν το επιτρέπω εγώ. 
Ίσως, μένει άσβηστος επειδή δεν θέλω εγώ να σβήσει.

Ο έρωτάς μου για σένα είναι σαν κάτι να μου λέει: 
Mήπως δεν θα μπορέσω να επιβιώσω
όχι χωρίς εσένα, 
αλλά χωρίς έρωτα; 
Ότι δεν θα μπορώ να αναπνέω χωρίς έρωτα;

 

As they put you down
And as hard as they would try
They'd hurt to make you cry
But you'd never cry to them
Just to your soul

"Η σκλάβα" της  Γκιούλ Ιρέπογλου, ντύθηκε με τα χρώματα των Bronski Beat..
για όλους αυτούς που "το σκάνε" απ' τις ζωές τους 
κι από τον ίδιο τους τον εαυτό.

"Run away to the way.."
I have my own way to follow