Καλώς τους!

Δειλά δειλά στην blogoπαρέα.. Περνάς που περνάς τόσες ώρες στο διαδίκτυο χαζεύοντας και μελετώντας παράλληλα τον τρόπο έκφρασης των άλλων, δε φτιάχνεις και συ ένα blog? Ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο βρε αδερφέ.. Τόσο απλά...

Και πώς να το βαφτίσεις? Η πρώτη αυτή ανάρτηση, αφιερωμένη εξαιρετικά στον τίτλο του blog, που τον χρωστάει σε ένα στίχο. Σε ολόκληρο το τραγούδι δηλαδή..
Poets of the fall, λοιπόν, και Carnival of rust

                                                

Αυτό το τραγούδι έχει κάτι.. σίγουρα είναι πιο βαθύ απ' τα υπόλοιπα των POTF. Σίγουρα δεν γράφτηκε στο πόδι για να "γεμίσει ο δίσκος".. Προσέξτε τους στίχους... Δείτε το κλιπ..

Βασανιστείτε, με λίγα λόγια...

D'ya breathe the name
of your savior
in your hour of need
and taste the blame
if the flavor
should remind you of greed
of implication, insinuation and ill will
'till you cannot lie still
and all this turmoil
before red cape and foil
come closing in for a kill
 

Come feed the rain
cause i'm thirsty for your love
dancing underneath the skies of lust
yea, feed the rain
cause without your love my life
ain't nothing but this carnival of rust

it's all a game,
avoiding failure
when true colors will bleed
all in the name
of misbehavior
and the things we don't need
i lust for after no disaster can touch
touch us anymore
and more than ever
i hope to never fall,
where enough is not the same it was before

Don't walk away, don't walk away, oh
when the world is burning
Don't walk away, don't walk away, oh
when the heart is yearning

.